5/29/2011

U-Mutsuzluk

   U-mutsuzluk birbirini besleyen birşey zannımca .Umutsuzluğun oldugu yerde mutsuzluk ; mutsuzluğun oldugu yerde umutsuzluk çıkar karşınıza .Aniden değil ; gelişini belli ederek.


   Ufacık bir aydınlık ararsınız izini sürecek ,U-mutsuzluğun o zifiri karanlığından çıkartacak ..Çırpınırsız birşeyler bulmak için .Nefes alışınıza sayı kısıtmalası getirilmişcesine daralırsınız ..Zorlanırsınız ..Zorlanıyorum .. Daralıyorum..  Bu hisse her kapıldığımda , ağlamak istediğimde ağlayamam .kendimi kötü hissettiğimizde her zamanki gibi birşey düğümleniverir boğazıma. Sıyrılmak isterim o histen olmaz .


  Arada bir ziyaretime gelen umutsuzlukla uğraşmaktayım şu sıra. Fazla geveze bir ziyaretçi .Şimdiden kulağıma fısıldadıklarıyla sıktı canımı ..Söyledikleri de kendi gibi karanlık ..Zifiri ..İçinizdeki en ufak filizden tutun da; dallanmış budaklanmışına kadar kökünden söküp atmaya kalkıyor .. Tam o anda 'Gemi' nin ezgisi işliyor ruhuma . Yaka paça def ediyor U-Mutsuzluk ikilisini .Son ses açıyorum müziği , kapatıyorum gözlerimi ..Düşünüyorum , düşlüyorum ..

Kalemini Satanlar

Posta' Gazetesinin Ankara temsilcisi Hakan Çelik'in yazısı:
BİR TÜRK OLARAK KÜRTLERE SORUYORUM : 

     diyerek uzayıp giden bomboş ; hakaretle eleştiri arasındaki o kalın çizgiyi bile
 aşacak denli  terbiyesizce bi yazı ..Kendisine yazarlık vasfını bikaç beden büyük
 buldugum biridir aynı zamanda ..      Malum kendisi 'posta ' da yazmakta ; yazdıgı
 gazetenin statüsü açık ve net . Belki(!) amacı gazeteye biraz olsun ciddiyet kazandırmaktı
ama olmadı . Kalemini satan köşe yazarlarından hiç mi hiç hazzetmem ! Hele ki
 siyasi fahişelerden . , Okumanızı zamanınızı 
öldürmenizi hiç istemem . Maalesef benim o değerli vaktim osuruktan
 bir yazı için biraz harcandı ...
 her zaman kullandığım şu cümleyi tekrarlıyorum ; sorunun değil ,
 çözümün parçası olun ..

    bi de o ünlü söz ; istediğini söyleyen istemediğini duyar cancağızlarım ...

5/25/2011

Çocukluk Üzerine

küçüktüm bir zamanlar..
ufacık ..
lüle lüleydi saçlarım , sarıya kaçan rengi vardı bi de .
makas değdikçe koyulaştı rengi .
sonra hayallerim vardı ,beni besleyen umutlarım ..
ufak şeylrden çıkardıgım mutluluklarım ..
umut , hayal dediğime bakmayın
tek tasamız evcilikti ,saklambaçtı,körebeydi ..
bunlardı yarına dair hayallerimiz..
hayat değdi onlara da ..
birer birer darbe aldı hepsi .
kimi yok oldu , kimi eskidi ..
kimiyse ..
küçüktüm bir zamnlar ..
ufacık ..
arkadaslarım vardı ,
hergün bıkmadan oyun oynnadıgım .
arada mızıkçılık yapan ;
dudak büküp küstüğüm ..
sonra yine elimi omzuna attığım ..
yediklerimizi kardeş payı yaptıgımız ..
çocukluk bu ya , ayakkabı teklerimizi değiştiğim candan arkadaslarım vardı .. :)
sonra büyüdü onlar da.. 
bense ayağımda diger teki değişik ayakkabıyla kaldım ..
küçüktük bir zamnlar ..
ufacıktık ..
bize verilenle yetinirdik ..
sonra büyüdük ..
az gelir oldu sahip olduklarımız.
hırs kapladı her hücremizi ..
daha az gülüp daha çok tartışır olduk ..
Aramaz olduk ..
oyunlar mı ; onları zaten unuttuk ..
küçüktük biz birzamanlar..
ufacıktık ..